Dit zijn schriftelijke afspraken die via een notaris moeten worden vastgelegd en waarbij de (aanstaande) huwelijkspartners afspraken maken over de vraag wat er wel en wat er niet samenvloeit in een gemeenschappelijk vermogen.
Zo kun je bijvoorbeeld in huwelijkse voorwaarden regelen dat het huis van een van de huwelijkspartners (of een spaarrekening of iets anders) of de eigen onderneming buiten het gemeenschappelijke vermogen blijft en dus in het privévermogen van de ene echtgenoot blijft.
In de huwelijkse voorwaarden is vaak een periodiek verrekenbeding opgenomen. Indien tijdens het huwelijk nooit uitvoering gegeven is aan het periodiek verrekenbeding wordt al het aanwezige vermogen vermoed afkomstig te zijn uit overgespaard inkomen (en de herbelegging hiervan), behoudens tegenbewijs, en wordt er feitelijk afgerekend als ware er een gemeenschap van goederen. Dit levert vaak voer voor discussie op, daar de bewoordingen van het verrekenbeding alsmede het inkomensbegrip zoals vermeld in de huwelijkse voorwaarden vaak voor meerdere uitleg vatbaar is. Wat behoort er wel tot het te verrekenen overgespaard inkomen (en de herbelegging hiervan) en wat niet? Ook de intentie bij het opmaken van de huwelijkse voorwaarden is van belang. Hier zijn de nodige procedures over gevoerd en er is aldus veel jurisprudentie.
Tijdens de mediation komt dit allemaal op tafel.
